Η Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου στη Σιάπκα, κοντά στο εγκαταλελειμμένο χωριό Καστανιά της Κοζάνης, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της περιοχής, με πλούσια ιστορία και βυζαντινή αρχιτεκτονική. Το μοναστήρι ιδρύθηκε πιθανότατα πριν από τον 18ο αιώνα και, σύμφωνα με τις πηγές, υπήρξε Σταυροπηγιακή Μονή, που σημαίνει ότι ήταν υπό την άμεση δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Παρόλο που η μονή υπαγόταν στην επισκοπή Σερβίων, διατήρησε την ανεξαρτησία της λόγω της ειδικής αυτής ιδιότητας.

Το μοναστήρι ήταν αρχικά οχυρωμένο, θυμίζοντας μικρό κάστρο, ενώ διέθετε αρκετές ιδιοκτησίες, όπως τα τσιφλίκια Βουβάλα, Φαρμάκι και Βούρπα. Αξιοσημείωτο είναι πως το μοναστήρι είχε στενή σχέση με την τοπική κοινωνία, φιλοξενώντας κοινόβιο με πολλούς μοναχούς. Στην πορεία του χρόνου, το 1750, οι μοναχοί το εγκατέλειψαν και μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στο Μετόχιο Δεμεράδων, μια περιοχή όπου το μοναστήρι διέθετε παρακείμενη έκταση.​

Σήμερα, σώζονται τμήματα της εισόδου της μονής με την εικόνα του Αγίου Αντωνίου, το αρχονταρίκι και το ηγουμενείο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η παρουσία μιας βυζαντινής βρύσης με χρονολογία κατασκευής το 1802. Κάθε χρόνο την 1η Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται θρησκευτικό πανηγύρι, προσελκύοντας πολλούς πιστούς. Επιπλέον, το πέτρινο τοξωτό γεφύρι που βρίσκεται κοντά στη μονή, παραμένει άθικτο και θυμίζει τον παλιό ορεινό δρόμο προς τη Θεσσαλία, κατασκευασμένο για να αποτρέψει τραγικά περιστατικά πνιγμών από το ποτάμι​.

Το μοναστήρι παραμένει ένας χώρος μεγάλης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας, προσελκύοντας επισκέπτες που ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν το παρελθόν της περιοχής και να θαυμάσουν την επιβλητική του αρχιτεκτονική.